“سند من“، شخصیتی افسانه ای در اروپای مرکزی و شمالی است که برابر روایت های تاریخی برای خواب کردن کودکان شن جادویی به چشمان آنها می پاشد. در تصویرهایی که از این شخصیت در دست است، دارای کلاه، ریش و کیسه ای از شن است.

بنا به این روایت ها او به ویژه طی نیم قرن گذشته دوست کودکان آلمانی در خواب کردن آنها بوده است. این روزها و در بیست و پنجمین سالگرد فروریزی دیوار برلن، استودیوی بابلزبرگ در این شهر ، نمایشگاهی درباره این شخصیت افسانه ای برپا کرده است.

فیلم های مربوط به سندمن افسانه ای، ابتدا در ۲۲ نوامبر ۱۹۵۹ در تلویزیون آلمان شرقی سابق ظاهر شد. در این فیلم ها تصویر سندمن نسبت به الگوهای مدرن تر آن کمی ژولیده به نظر می رسد. اولین فیلم ظرف سه هفته ساخته شد.

فولکر پتزولد نویسنده کتاب تحقیقی “فرهنگ شرقی و غربی سندمن” می گوید: “طراحان رسانه ای این برنامه در شرق آلمان این شخصیت را کشف کردند و گفتند همان چیزی است که ما برای پخش شبانه نیاز داریم و سریع تر از آلمان غربی آنرا تولید می کنیم. به این ترتیب آنها در نوامبر ۱۹۵۹ اولین پخش تلویزیونی این برنامه را آغاز کردند، یعنی یک هفته قبل از تولید و پخش آن در آلمان غربی.”

اما این سندمن آلمان شرقی بود که به طور پیوسته به شخصیت ثابت دوران کودکی تبدیل شد. او به ابزار کاملی برای حمل و نقل، از جمله به سفینه فضایی، بولدوزر و خوروی ترابانت مجهز بود.

پس از اتحاد دو آلمان، پخش برنامه سندمن در خطر تعطیلی قرار گرفت. اما اعتراض همزمان کودکان و مادران و پدرانشان، مانع بایگانی شدن این شخصیت افسانه ای در آرشیو تلویزیونها شد و محبوبیت آن اکنون رو به رشد است.

همزمان با پخش نسخه های قدیمی، فیلم های جدیدی ساخته شد و در سال ۲۰۱۰ پویانمایی به نام “سندمن و شن های رویایی فراموش شده” روی آنتن ها رفت و تصویر سندمن برای اولین بار دارای دهان و صدا شد.

فولکر لشتنبرینک، بازیگر و صدای سندمن می گوید: “این شخصیتی است که بچه ها آنرا پذیرفته اند. شخصیتی مهربان که به آنها احساس امنیت و آرامش می دهد. بچه ها باید احساس کنند که وقتی سندمن در این نزدیکی هاست، هیچ چیز بدی برای آنها اتفاق نمی افتد.”

سندمن، اکنون فقط شخصیتی که بر پرده نکایش ظاهر می شود نیست، بلکه به صورت عروسک و کارت پستال نیز در دسترس است.