/Aşkın bir arada tutamadığı birbirini anımsatan iki ayrı yalandık, biz.<br /> Buna sadece ayrılık kandı.<br /> Ve o’nu bir yere,<br /> Beni bir başka yere attı.<br /> Ardı, azap.<br /> Ötesi yok, berisi yokmuş, dahası yoktur.<br /> Beni bir daha hatırlamadan,<br /> Ölme n’olur.../