Düşünüyorum bazen derin bir kuyunun dibinden, yıldızları geceye yüreğimle ben yerleştirmek istiyorum. Güneş yükselirken hazan şehrinin üzerine ışığını ben dağıtmak istiyorum. Okyanusun en derin yerinden dev gibi dalgaları koparıp sahile kavuşturmak, sonra da bembeyaz köpüklerin arasında kaybolmak istiyorum. Umutların taşındığı yürekleri ellerimle beslemek , kafeslerde tutulan güvercinleri azat etmek, mahzun bakan gözlere ümit olmak istiyorum. <br /><br />Bütün bunlar bendeki benler işte...Bir gün demirden kocaman bir kapı açılacak gıcırdayarak ve elbette en güzel halimle GELDİM diyeceğim. Ama ne olur bana ne akıllı, ne de deli muamelesi yapmayın. Sadece İNSAN MUAMELESİ beklediğim...