Nasıl da yorgunum... br Yıllar ne çok hırpalamış benliğimi... br İçimdeki aydınlık; br Dışımda titrek bir akis olmanın ötesine gidemiyor... br Aslında ötesi var mı bilmiyorum... br Ötelerle de ilgilenmiyorum... br Hem ötelenmeye de alıştım... br Şiddetli rüzgardan sonra kırılan; br yeryüzündeki bütün filizlerin mahzunluğu var üzerimde... br Belki rüzgara küstüm... br Belki de dalgalara küskün kıyıların yılgınlığıdır üzerimdeki... br Ya da; gecenin gündüze kavuşma sevdasının; br İmkansızlığıdır; yaşama dair umudum... br Hayattan ne umduğumu dahi; unuttum... br Bir şansızlığım unutmadı beni; bir de hoyrat zaman... br Yıllar çok hırpaladı benliğimi; nasılda yorgunum yaşamaktan.... br Belki de; yaşamak için savaşmaktan..