Bóg się rodzi, moc truchleje, br Pan niebiosów obnażony! br Ogień krzepnie, blask ciemnieje, br Ma granice Nieskończony. br Wzgardzony, okryty chwałą, br Śmiertelny Król nad wiekami! br A Słowo Ciałem się stało br I mieszkało między nami. br br Cóż masz, niebo, nad ziemiany? br Bóg porzucił szczęście Swoje, br Wszedł między lud ukochany, br Dzieląc z nim trudy i znoje. br Niemało cierpiał, niemało, br Żeśmy byli winni sami, br A Słowo Ciałem się stało br I mieszkało między nami. br br W nędznej szopie urodzony, br Żłób Mu za kolebkę dano! br Cóż jest czym był otoczony? br Bydło, pasterze i siano. br Ubodzy, was to spotkało br Witać Go przed bogaczami! br A Słowo Ciałem się stało br I mieszkało między nami. br br Potem królowie widziani br Cisną się między prostotą, br Niosąc dary Panu w dani: br Mirrę, kadzidło i złoto. br Bóstwo to razem zmieszało br Z wieśniaczymi ofiarami. br A Słowo Ciałem się stało br I mieszkało między nami. br br Podnieś rękę, Boże Dziecię, br Błogosław Ojczyznę miłą! br W dobrych radach, w dobrym bycie br Wspieraj jej siłę swą siłą. br Dom nasz i majętność całą, br I wszystkie wioski z miastami. br A Słowo Ciałem się stało br I mieszkało między nami.