Nic ze sobą ... br br Nic ze sobą - oprócz siebie nie zabiorę br Może tylko ptasie pióro - trzepot losu br Bo nam zawsze stąd odchodzić jest nie w porę br Choć na życie przecież to jedyny sposób. br br Nic ze sobą oprócz siebie nie zabiorę br Nawet nędzarz tu zostawi w spadku biedę br Do wieczności dobierając aureolę br Tak starannie jak to czynił już niejeden. br br Bo jak latarnie - zgasną oczy br Co wypatrują sobą - wzroku br Tych, których pejzaż już się stoczył br W ten nienagannie święty spokój. br br Nic ze sobą oprócz siebie tam nie wezmę br Może tylko jakąś karę, jakąś winę br I melodię którą nucił smutny klezmer br Rozstrojonym rozkoszując się pianinem. br br Nic ze sobą oprócz siebie nie zabiorę br I odejdę jak nostalgia w kontur cienia br W dno pamięci, które przecież nie jest skore br By o życiu się wyprosić zapomnienia. br br K.C.