Nuri Pakdil'e br br Beton duvarlar arasında bir çiçek açtı br Siz kahramanısınız çelik dişliler arasında direnen insanlığın br Saçlarınız ızdırap denizinde bir tutam başak br Elleriniz kök salmış ağacıdır zamana br O inanmışlar çağının. br br Zaman akar yer direnir gökyüzü kanat gerer br Siz ölümsüz çiçeği taşırsınız göğsünüzde br Karanlığın ormanında iman güneşidir gözünüz br Soluğunuz umutsuz ceylanların gözyaşına sünger. br br Gün doğar rüzgar eser bulut dolanır br Rahmet şarkısı söyler yağmurlar br Alnınız en soylu isyandır demir külçelere br Gürültü susar ses donar sevgi tohumu patlar br Sessiz bir bombadır konuşur derinlerde. br br Ey bizim sabır yüklü toprağımızın kutsal ağacı br Sen bize hayatsın umutsun mezarlar kadar derin br Bizi tutan bir şey varsa dirilten o sensin br Üzerinde uyuduğumuz yavru kuşların tüy renkli sıcaklığı. br Ey damarlarımızda donan buz yüzlü heykeller beldesinden br Yıkıntılar sonrası sığındığım şefkat anası br Ey dağları yerinden oynatan ses ey mermeri toz eden rüzgar br Ey alemi donatan ışık toprağa can veren el. br br Gün olur toprak uyanır uyanır böcekler br Sarı bozkır titrer çıplak dağlar yeşerir gök yıkanır kirli br dumanlardan br Su coşar deniz kabarır canlanır ölü şehirler br Yemyeşil bir rüzgar eser yıldızlar arasından. br br Şimdi siz taşıyorsunuz müjdenin kurşun yükünü br Çatlayacak yalanın çelik kabuğu br Sizin bahçenizde büyüyecek imanın güneş yüzlü çocuğu.