Καλλιτέχνης: Παπακωνσταντίνου Βασίληςbr Άλμπουμ: Δε σηκώνειbr Συνθέτης: Μεσημέρης Σταμάτηςbr Στιχουργός: Αλκαίος Αλκηςbr Είδος μουσικής: Ελληνικό Ροκbr Θεματολογία: Ζωήςbr Έτος Κυκλοφορίας: 1994br br ---- Φιγούρα ξωτική και ταξιδιάρικηbr στο φως του φεγγαριού ανθίζει πάλιbr γιατί όλη την ζωή του την εξόδεψεbr παράφορα γυρεύοντας μιαν άλληbr br Θυμάμαι σαν παιδί γελούσε και έλεγεbr στην σέλα ακροβατώντας ποδηλάτου:br «Τον κόσμο εμείς θα φέρουμε στα μέτρα μαςbr πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του»br br Μα ο κόσμος προχωρά χωρίς να μας ρωτάbr κλεισμένοι δρόμοι, κλέφτες και αστυνόμοιbr αγάπα το κελί σου, του παν, κι ύστεραbr έξω πιο μόνος μα γελούσε ακόμηbr br Μια νύχτα μεθυσμένη παίρνει ανάποδεςbr ημερολόγια καίει και πτυχίαbr Το χάραμα μπαρκάρει σε πειρατικόbr για της ζωής του την σκηνοθεσίαbr br Αλγέρι, Αλεξάνδρεια, South Africabr στο Άμστερνταμ δυο τέρμινα και κάτιbr γλιστρούσαν οι αγάπες μες στα μάτια τουbr σαν τον αφρό στα δάχτυλα του ναύτηbr br Στο Πόρτο Ρίκο χρόνια ασυλλόγισταbr και τις καρδιάς του σκόρπισε τα φύλλαbr σε υπόγεια σκοτεινά και ύποπταbr λες και έψαχνε το φως μες στην ξεφτίλαbr br Κάποια ζεστή βραδιά σε ένα μπλουζάδικοbr άκουσε να φαλτσάρει η μουσική τουbr τα αφεντικά στον δρόμο τον πετάξανεbr τα στίγματα σαν είδαν στο κορμί τουbr br Κι η Σύλβια που με πάθος τον αγάπησεbr δεν έλειψε στιγμή απ’ το πλευρό τουbr ζητώντας με μανία στην αγκάλη τουbr την κόλαση και τον παράδεισό τουbr br Σαλπάρισε μια νύχτα με πανσέληνοbr και στο στερνό του γράμμα μου `χε γράψει:br «Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειροbr και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει»br br Τα χρόνια έχουν περάσει δε θυμάμαι πιαbr Ερνέστο τον ελέγανε ή Νίκο;br Κι ακόμα συγχωρείστε με που ξέχασαbr αν χάθηκε στο Μετς η στο Πόρτο Ρίκοbr br Όσο για μένα είμαι πάντα εδώbr με των ματιών σας τη φωτιά σημαίαbr είναι όμορφα απόψε που ανταμώσαμεbr μ’ αρέσει να αρμενίζουμε παρέαbr br Πηγή: