Stos szeptów, pajęczynę marzeń,zbielałe popioły pragnień rozwiewa dziś na bezmiary wiatr gniewny, nieokiełznany.Jak ptak ze skrzydłem zranionym w cierniach zmierzchu więziony.Z otchłanią zmysłów spleciony,patrzy w bladość przestworzy.Pytania jak stalowe brzemię zastygłe na dłoni zimnejbr W półśnie jak pogłos goryczy przemieniają sztorm w ciszę...Słodkie marzenia,niewinne z uśmiechembr w zorzę biegnące,we mgle tańczące motyle...