A kiedy zasnę, kochanie, gdy się ze światem rozstanębr I będę długim przedmiotem, raczej smutnymbr Czy mnie wtedy przygarniesz? Ramionami ogarnieszbr I naprawisz, co popsuł los okrutny?br br Często myślę o tobie, często piszę do ciebie głupie listybr W nich miłość i uśmiechbr Potem w piecu je chowam. Płomień skacze po słowachbr Nim w popiele nie uśnie, jak jabr br A kiedy zasnę, schowajcie mnie w lipowe skrzypeczkibr Pod głowę dajcie mi moją wiarę, moją miłośćbr A kiedy zasnę, przytulcie mnie do waszej przyjaźnibr I mówcie, mówcie mi, że pamięć jest wiecznabr A kiedy zasnę, ogrzejcie mnie pocałunkamibr I zamknijcie nimi moje orzechowe oczybr A kiedy zasnę, kochajcie mnie, kochajcie mnie mocnobr I grajcie mi na drogę moją kołysankębr br I poproście Pana by otworzył mi niebobr Jak otwiera usta do modlitwybr Wiarą swoich oczu rozpalcie nowe słońcabr I powiedzcie chłopcu, którego tak bardzo kochałambr By nie deptał nigdy rumiankówbr Rumianków deptać nie możnabr br A kiedy zasnę, pamiętajcie o moich piosenkachbr I nie pozwólcie im, nie pozwólcie milczeć!br A kiedy zasnę, uczcie ludzi jak się uśmiechaćbr I pokażcie im jak dobrze mieć sercebr br I poproście Pana by otworzył mi niebobr Jak otwiera usta do modlitwybr Wiarą swoich oczu rozpalcie nowe słońcabr I powiedzcie chłopcu, którego tak bardzo kochałambr By nie deptał nigdy rumiankówbr Rumianków deptać nie możnabr br Kiedy odchodzicie ode mniebr Sufity smutku spadają pod me stopybr Kiedy odchodzicie ode mniebr Jestem tak sama, że aż bolibr Kiedy odchodzicie ode mnie...br Boję się, że zawsze tam zostaniebr Kiedy odchodzicie ode mnie...br br Wołam "Kocham cię zostań"...