aaron neville-linda ronstand.don't know much.öykü gülen güven
"yağmurdan sonra ışıl ışıl parlıyorken renkler
pembesini umut edindim yarınlarıma
yeşili serdim boydan boya çayırlarıma
bir delikanlı yüreğinde vermişti
yedi rengin sağımını yüreğimin içine içine
sonra ne gökkuşağı ne umuttu yaşamın tonu
Unuttu genç kız
Gökkuşağının tüm renklerini
Tutunmak istedikçe terkedildi
gökkuşağı masalında bir kadın/ın
tutunduğu her renk bir sancının
soluduğu her nefes bir gülüşün bedeliydi
her gülüş
en ağır ızdırapmış
gökkuşağı gibi renkli
kekeme gülüşler dudağında asılı kalmış
yerin ve göğün inadına
geçiyorum gökkuşağının altından
yedi rengin adına
hadi bunu da sayma
düşmediysem yadına
umutlar kadar taze hayaller kadar uzak
masum bir yavrucak gibi yüreği sıcak
kelebek ömürlü utangaç beyazın çocukları
hadi utanma!
gel sar beni; gökkuşağı gibi..." öykü