İCLAL AYDIN - SENİ SEVİYORDUM - öykü gülen güven - br Sana uzak kentlerden birinde br Zamanın bir yerinde br Seni ve senli günleri anımsattı akşam güneşi br Onca zamanın üstünde eskimeyen bir düşüncesin şimdi br İnsan hergün anımsar mı aynı gözleri br Seni seviyordum ve senin haberin yoktu br Saçlarını izliyordum uzaktan br Kulağının arkasına düşüşü ve burnun br Herkesten başkaydı işte br Güldüğün zaman yukarıya bakardın br Yukarı kalkan başın ve gülen gözlerin vardı br Ne güzeldiler br Sen bilmiyordun ben seni seviyordum br Kalbime sığmıyordu aklımdan geçenler br Duvarlara, vitrin camlarına, kaldırımlara çarpıyordu br Geri dönüyordu çoğalarak br Senin sesini duyduğum masalarda erteliyordum herşeyi br Herşeyi erteleyişim oluyordun br Kalp ağrısı oluyordun br Birlikte soluduğumuz sokak isimleri oluyordun br Mevsimler değişiyor ve büyüyorduk br Dönemeçler geçiyor, köprüler göze alıyor br Ve bazen, tekin olmayan suların üzerinden atlıyorduk br Cesurduk br Ufuk çizgisi maviydi, günbatımı hep turuncu br Ve kırmızıydı bütün karanfiller