Nie zastukam tego ranka do kochanka wrótbr Zatrzymała mnie rusałka w srebrnym lustrze wódbr Rozpuściła włos zielony - niech nim igra tońbr I spytała szmerem wody po co tak spieszę doń?br br Póki smutek nie zamieszkał w mym powszednim dniubr Mogę tworzyć obraz szczęścia z marzeń i ze snówbr Póki na mych uczuć łąkę nie padł żaden cieńbr Tylko słońce, tylko gwiazdy i świąteczny dzień.br br Nie rozstrzygnie biedne serce wątpliwości tejbr Czy on bardzo kocha jeszcze, czy już trochę mniej?br br Kto nauczy, kto podpowie, czego trzeba by,br By radości nam spod powiek nie zabrały łzy,br By w powodzi słów słodzonych i drobniutkich kłamstwbr Choćby drobna cząstka nieba pozostała w nas.br br Nie doradzą żadne mędrce, którą ścieżką iść,br Nie wywróży mi naprędce akacjowy liśćbr Nie wie sowa rosochata, zatopiona w śniebr Czy ma rację ta rusałka, że niepokoi mnie.