Już dawno przeminęła porabr Cyganów, którzy wędrowali.br A ja ich widzę:br są bystrzy jak wodabr mocna, przejrzysta,br kiedy przepływa.br br I domyślić się można,br że przemówić pragnie.br br Biedna, nie zna żadnej mowy,br żeby nią gadać, żeby śpiewać.br Coraz to pluśnie tylko srebrnie,br zaszemrze jak sercebr woda mówiąca.br br Tylko koń, co na trawie się pasiebr niedaleko stajnibr słucha jej i szum rozumie.br Ale ona nie ogląda się za nim,br umyka, odpływa dalej,br by oczy nie mogły dojrzećbr rzeki, która wędruje.