Dünyanın dışına atılmış bir adımdın sen br Ömrümüzse karşılıksız sorulardı, hepsi bu br Şu Samanyolu,hani avuçlarından dökülen kum taneleri var ya, br onlardan birindeyim br Yeni bir yolculuğa çıkıyorum kar yağıyor br Bir aşk tipiye tutuluyor daha ilk dönemeçte br br Çocuksun sen sesindeki tipiye tutulduğum br br Dönüşen ve suya dönüşen sorular soruyorsun br Sesin bir çağlayan olup dolduruyor uçurumlarımı br Kötü bir anlatıcıyım oysa ben br Ve ne zaman birisi adres sorsa önce silaha davranıyorum br Kekemeyim en az kasabalı aşklar kadar mahçup br Ve üzgün kentler arıyorum ayrılıklar için br br Bir yanlışlığım bu dünyada en az senin kadar br Ve sen kendi küllerini savuruyorsun dağa taşa br Bir daha doğmamak için doğmak diyorsun br br Ölümlülerin işi br Bir de mutlu olanların br Onların hep bir öyküsü olur ve yaşarlar br bırakıp gidemezler alıştıkları ne varsa br Çocuksun sen her ayrılıkta imlası bozulan br br Susan bir çocuktan daha büyük bir tehdit ne olabilir, br Sorumun karşılığını bilmiyor kimse br Kötü bir anlatıcıyım oysa ben br Ve ne zaman bir kaza olsa adı aşk oluyor artık br Aşksa dünyanın çoktan unuttuğu bir tansık br seni bekliyorum orda, o kirlenen ütopyada br br Kirpiklerime düşüyorsun bir çiy damlası olarak br Yumuyorum gözlerimi gözkapaklarımın içindesin br Sonsuz bir uykuya dalıyorum sonra br Ve sen hiç büyümüyorsun artık br İyi ki büyümüyorsun adınla başlıyorum her şiire br Ve her mısrada esirgeyensin bağışlayansın, biad ediyorum.