Από την εμφάνιση του Κώστα Χατζή στην Μουσική σκηνή Passport τον Φεβρουάριο του 2012br br Και λεγόμαστε άνθρωποιbr br Στίχοι: Λιάνα Βιτσώρηbr Μουσική: Κώστας Χατζήςbr Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Χατζήςbr br Αν έπαιρνα τα βάσανα του κόσμου τα μεγάλαbr χίλιες μπαλάντες θα 'γραφα πικρέςbr και τα τραγούδια θα 'σβηνα που χω γραμμένα τ' άλλαbr που 'ναι γεμάτα από έρωτες ελπίδες και χαρέςbr br Είπα λοιπόν το γράψιμο για πάντα πως θα πάψωbr ένα τραγούδι αλλιώτικο αν δε γράψωbr κι έτσι ξεκίνησα κάποιο πρωίbr τους πόνους και τα βάσανα να βρω μες τη ζωήbr br Και περπατούσα και περπατούσαbr κι έφτασα κάπου σε ένα σημείοbr κι είδα γραμμένο τι να πειςbr Βρεφοκομείο η ελπίςbr br Εκεί οι ανώνυμοι γονείς πηγαίνουν τα μωράbr κι όταν θα βγούνε στη ζωή κάποια φοράbr παιδιά με δίχως όνειρα γεμάτα με ρυτίδεςbr και μάτια θλιβεράbr br Και λεγόμαστε άνθρωποι με μυαλό και με αισθήματαbr τι ειν' τα νόθα παιδιά μας μπρος τα τόσα προβλήματαbr και λεγόμαστε άνθρωποι με μυαλό και καρδιάbr και πετάμε στους δρόμους τα μικρά τα παιδιάbr br Εμείς στραβή τη φτιάξαμε αυτή την κοινωνίαbr εμείς με την καρδιά μας και το νουbr γεμάτη απ' το σκοτάδι μας γεμάτη απ' αγωνίαbr του κάκου ψάχνει να βρει την πόρτα του ουρανούbr κι αφού είμαι άνθρωπος κι εγώ τον κόσμο πως να αλλάξωbr αφού κι εγώ γκρεμίζω τι θα φτιάξουμεbr κι όμωςbr br Ξεκίνησα και πάλι ένα πρωίbr τους πόνους και τα βάσανα να βρω μες τη ζωήbr και περπατούσα και περπατούσαbr κι έφτασα κάπου σε ένα σημείοbr κι είδα γραμμένο τι να πειςbr Γηροκομείο η ελπίςbr br Εκεί τα στοργικά παιδιά πετάνε τους γονείςbr το μόνο έγκλημά τους ότι ζήσαν πολλά χρόνιαbr και τους ξεχνούν παιδιά κι εγγόνιαbr γέροι με δίχως όνειρα γεμάτοι με ρυτίδεςbr και μάτια θλιβερά